Divriği ilçesinde yaşayan evli ve 2 çocuk sahibi Yılmaz Sayar, çocukken çıraklığını yaptığı sobacılık mesleğine, 1963 yılında kendi mağazasını açmaya başladı. Yıllarca ilçede el yapımı soba üretimi ve kalaycılık işiyle uğraşan Sayar, mesleğinde 61 yıl geride kaldı.
Zamanın yaşı ilerleyip, arkasından bu işi devam ettirecek kimse de gelmeyince tek başına kalan Sayar, kendi aldığı sobalar yerine hazırlarını satıyor. Şimdilerde ilçede kendisinden başka kimsenin kiralamadığı yaklaşık 100 yıllık olan ahşap ve kerpiçten yapılmayan bir dükkanda esnaflığı sürüyor. İlçedeki bütçenin 'Sobacı dede' olarak isimlendirildiği Sayar, her sabah erken tasarruf depolamasını dağıtıyor. Sergileyeceği ürünleri piyasaya sürmekten sonra, tarih kokan mağazasının önünde sandalyesine kadar, elinde bastonuyla saklamayı bekliyor.
'ALIŞMIŞIM, EVDE OTURAMAM'
Dükkanın ışığıyla yürekleri ısıtan, emek ve alın terinin simgesi olarak tamamlandı Yılmaz Sayar, "Mesleğe çırak olarak inceledim ve daha sonra ayrı dükkan kaydettim. O zamandan beri bu mesleklerde çalışıyorum. Eskiden ürünleri kendimiz çalışıyorduk. Şimdi hazır satıyoruz. Her sabah 'Bismillah' diyerek Mağazamı açıyorum. Ben evde oturuyorum. Burada vakit geçiriyorum" dedi.
'ZANAATA HEVES KALMADI'
Artık emeğin tükendiği işlerde çırak büyüdüğünü, bazı mesleklerin kaybolup gittiğini söyleyen Sayar, "Benden başka bu işi yapan kimse kalmadı. Ben buranın eski esnaflardanım. Çok şükür şükür iyiyim. Bu işlerde eskiden çırak vardı, ama sonra hepsi başka yerlerde işe girdiler. Bu zamanda üretima heves kalmadı. Şu anda ilçede sobacı da kalaycı da kalmadı. Ben de gücüm yettiği sürece durmamı açmaya devam ettim" diye konuştu.
Loading...